مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تعیین بتالاکتامازهای AmpC از نظر فنوتیپی و ژنوتیپی در بین ایزوله‌های کلبسیلا پنومونیه از مراکز پزشکی کرمانشاه

زمینه و هدف: کسب آنزیم‌های بتالاکتاماز AmpC، یکی از عوامل مهم مقاومت کلبسیلا پنومونیه به آنتی‌بیوتیک‌های بتالاکتام می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین مقاومت آنتی‌بیوتیکی، فراوانی فنوتیپی AmpC و ژن‌های MOX، CIT، DHA، ACC، EBC و FOX در کلبسیلا پنومونیه‌های جداشده از مراکز پزشکی کرمانشاه انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، تعداد 100 نمونه مشکوک به کلبسیلا پنومونیه طی سال‌های 1394-1392 از بیماران مراجعه‌کننده به سه بیمارستان و یک آزمایشگاه                 در کرمانشاه جمع‌آوری شد. آزمون حساسیت آنتی‌بیوتیکی به روش انتشار دیسک             (Disk diffusion) و آزمایش فنوتیپی غربالگری AmpC به روش دیسک ترکیبی برونیک اسید صورت گرفت و پس از استخراج ژنوم باکتری‌ها، ژن‌های AmpC با روش Multiplex PCR شناسایی شدند. یافته‌ها: مقاومت نسبت به سفالوسپورین‌های نسل سوم، حدود 70% و مقاومت به آزترونام، 65% گزارش شد. بیشترین و کمترین مقاومت به ترتیب به آمپی‌سیلین (5/98%) و کارباپنم‌ها (کمتر از 10%) تعلق داشت. تولید AmpC در 1/27% از ایزوله‌ها به‌صورت فنوتیپی بود و درصد بالایی از ایزوله‌های بخش عفونی و مراقبت‌های ویژه ICU))، مولد AmpC بودند. فراوانی ژن‌های MOX، CIT،FOX  و DHA به‌ترتیب 4/11%، 10%، 8/2% و 4/1% به دست آمد، اما ژن‌های EBC و ACC در هیچ‌یک از ایزوله‌ها یافت نشد. نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تست‌های فنوتیپی به‌تنهایی در ارزیابی آنزیم‌های AmpC دقت کافی ندارند؛ بنابراین، استفاده همزمان از روش‌های ژنوتیپی لازم است. در این مطالعه، شیوع بالای ژن‌های AmpC، به‌ویژه MOX و CIT در ایزوله‌های کلبسیلا پنومونیه از بخش‌های عفونی و مراقبت‌های ویژه در بیمارستان‌های کرمانشاه، نشان‌دهنده اهمیت گسترش این دسته از آنزیم‌های بتالاکتاماز می‌باشد.